''Spectre'' (2015): Ο James Bond ξανά εν δράσει!
24η περιπέτεια James Bond. 148 λεπτά δράσης και ερωτισμού. Το Spectre δίνει στους φανατικούς επί σειρά ετών θαυμαστές των ταινιών Bond κάποια στοιχεία-απάντηση στα ερωτήματα αναφορικά με τη ταυτότητα αυτού του μυστηριώδη άντρα που σαγηνεύει τις γυναίκες και εξολοθρεύει τους εχθρούς του.
Η πλοκή μεγάλη και εκτυλίσσεται σταδιακά, σαν ένα παζλ του οποίου τα κομμάτια σιγά σιγά μπαίνουν σε τάξη έτσι ώστε να δώσουν τη τελική εικόνα. Ο σκηνοθέτης ξεκινά, ουσιαστικά, τη ταινία με μία σεκάνς δράσης που εισάγει το θεατή κατευθείαν στην αδρεναλίνη που κάθε ταινία Bond υπόσχεται στους θεατές.
Το Spectre στην ουσία του αποτελεί ένα συμπλήρωμα, έναν συνδετικό κρίκο, μία προσθήκη στην αγαπημένη μου μέχρι τώρα ταινία Bond, το Skyfall και σηματοδοτεί την αλλαγή του Bond σε πιο συναισθηματικά ώριμο πλάσμα με ευθύνη, λογική και κρίση. Το Spectre αποτελεί μία απόλυτα ''τοξική'' οργάνωση, της οποίας τον αρχηγό ο Bond ξέρει κάτι παραπάνω από πολύ καλά. Στον ρόλο του κακού ο Κριστόφ Βάλτζ που μας έχει συνηθίσει σε ερμηνείες τέτοιου είδους (τον θυμόμαστε από το Inglourious Bastards).
Τα μέρη δράσης πολλά: Μεξικό- Ρώμη- Τανγκέρη (Μαρόκο)-Αυστριακές Άλπεις και, φυσικά, Λονδίνο. Άλλωστε, ο Bond μας έχει συνηθίσει στον κοσμοπολιτισμό και την έλλειψη μονοτονίας. Όσο για τις γυναίκες του, η Μόνικα Μπελούτσι εμφανίζεται για πολύ λίγο με έναν καθαρά διεκπαιρωτικό και για τις ανάγκες της πλοκής ρόλο. Σαγηνευτική και μοναδικά ερωτική η 50χρονη Μπελούτσι αποδεικνύει πως η γυναίκα παραμένει γοητευτική όσα χρόνια και αν περάσουν. Από την άλλη, η Λεα Σεντού έχει βασικό ρόλο, επηρρεάζει τον Μποντ και σε κάνει να αναρωτιέσαι αν αυτή η γυναίκα είναι τελικά εκείνη που θα ''δέσει'' τον Μποντ. Κόρη πρώην αντιπάλου του Μποντ, δείχνει να σιχαίνεται τη βία, αλλά να έχει κληρονομήσει από τον πατέρα της την ευστροφία και τον δυναμισμό που στα μάτια του εύκολα γοητευμένου Μποντ ξεχωρίζει από τις υπόλοιπες.
Η αναμενόμενη υπερβολή εννοείται πως κατέχει κυρίαρχο ρόλο και σε αυτή την ταινία. Πολύ ξύλο, λίγο αίμα και παντελής έλλειψη από μώλωπες. Το τραγούδι της ταινίας σε συνδυασμό με τους ψηφιακούς τίτλους αρχής κερδίζει περισσότερους θαυμαστές από ότι με το πρώτο άκουσμα. Ως αποκορύφωμα κέρδισε και το Όσκαρ, χωρίς, όμως, να ξεπεράσει το Skyfall της ξεχωριστής Adele.
Εν ολίγοις, το σχετικό με τη σύγχρονη κοινωνία -χωρίς πολιτικά σχόλια ωστόσο- Spectre είναι φουλ στη δράση και τον ερωτισμό, αποτελεί κύριο μοχλό διασκέδασης και είναι αρκετά καλοδουλεμένο από ανθρώπους που γνωρίζουν καλά τί κάνουν, πώς να το κάνουν και, κυρίως γιατί να το κάνουν.