''Annie Hall'' (1977): Μία νευρωτική ιστορία αγάπης!

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Η ταινία ξεκινάει με τον πρωταγωνιστή Άλβι Σίνγκερ (Γούντι Άλεν) να μας αυτοπαρουσιάζεται σε γκρο πλαν με κάποια flashbacks να παρεμβάλλουν. Έτσι ο θεατής αντιλαμβάνεται κατευθείαν τη προσωπικότητα του ήρωα που δικαιολογεί πλήρως και τον ελληνικό τίτλο της ταινίας (''Ο Νευρικός Εραστής''). Βέβαια, προσωπικά, θεωρώ πανέξυπνη την επιλογή του αυθεντικού τίτλου: Annie Hall. Είναι τόσο λογικός, αν λάβουμε υπ' όψιν μας το γεγονός πως η συγκεκριμένη γυναίκα αποτελεί το σημείο αναφοράς της ζωής του ήρωα, που οτιδήποτε άλλο φαντάζει ανούσιο, άσχετο και λανθασμένο.

Ο Nigel Kneale είχε πει για τον Allen πως είναι ο ''μόνος που έχει νικήσει το σύστημα''. Η έξυπνη, ιδιοφυής, ευρυματική σκηνοθεσία του στο Annie Hall είναι ένα τέτοιο παράδειγμα. Είναι σαν ψυχογράφημα. Ο ήρωας απευθύνεται στους θεατές σα να περιμένει την απάντησή τους, τις συμβουλές τους στους συνεχείς προβληματισμούς του δημιουργώντας τέτοια αμεσότητα μαζί τους που σε ξαφνιάζει. Και όλα αυτά συμβαίνουν χωρίς να παγώνει η σκηνή. Ο ήρωας σχολιάζει μεχρί και τα καθέκαστα της ίδιας της σκηνής, ενώ αυτά συμβαίνουν. Πόσο ενδιαφέρον και ελκυστικό όλο αυτό!

Το Annie Hall είναι μια διαφορετική εμπειρία. Ή θα σας ενθουσιάσει ή θα σας ξενίσει τόσο που θα σας κουράσει.