''The Brothers Grimm'' (2005): Μαγεία ή Απλά Καλοστημένο Παραμύθι?

Μερικές φορές αναρωτιέμαι: φταίει που μεγαλώνω και έχω γίνει περισσότερο ρεαλίστρια και δε βρίσκω καμία ταινία βασιζμένη σε παραμύθι που να μου αρέσει ή απλά όντως τα τελευταία χρόνια ο κινηματογράφος υστερεί σε αυτό το είδος?

Οι Αδελφοί Γκριμ του Terry Gilliam μάλλον με επιβεβαιώνει. Οι τσαρλατάνοι αδερφοί Will και Jacob Grimm ταξιδεύουν από μέρος σε μέρος αποσπώντας από τους χωρικούς χρήματα λέγοντας ψέματα πως διώχνουν στοιχειά, μάγισσες, φαντάσματα και άλλα αποκείματα της φαντασίας τους που στην ουσία είναι οι συνεργάτες τους. Τα πράγματα, όμως, σοβαρεύουν όταν μετά από εντολή ενός Γάλλου στρατηγού καλούνται να λύσουν αληθινά μάγεια προκειμένου να εξασφαλίσουν τη ζωή τους. Ή μήπως όχι? Είναι ένας ακόμη θρύλος ή όντως συμβαίνει κάτι σε αυτό το απομακρυσμένο χωριό της Γερμανίας? Ένας δαίδαλος μυστήριων περιστατικών και εξαφανίσεων νεαρών κοριτσιών τους οδηγεί στο συμπέρασμα πως μάλλον σε αυτή τη περίπτωση έχουν να κάνουν με ένα πραγματικά στοιχειωμένο δάσος.

Θα είμαι ειλικρινής: Ο μόνος λόγος που αποφάσισα να δω τη συγκεριμένη ταινία έχει ονοματεπώνυμο: Heath Ledger. Ο κάτοχος βραβείου Oscar, το κενό του οποίου ύστερα από τον τραγικό του θάνατο δεν έχει καλυφθεί ακόμα, κατα τη γνώμη μου, στο κινηματογραφικό στερέωμα, και η ιδιαίτερη αδυναμία που του τρέφω με έκαναν να επιλέξω να γράψω για τους Αδελφούς Γκριμ.

Θα επικεντρωθώ στα θετικά: εκπληκτική φωτογραφία, εφέ που αποτελούν και το καλυτέρο στοιχείο της ταινίας, καστ ηθοποιών αρκετά ενδιαφέρον. Η ομορφιά της Μόνικα Μπελούτσι για άλλη μια φορά με αφόπλισε, ενώ οι Ντέιμον και Ledger ήταν άμεσοι και φυσικοί με τον δεύτερο να κλέβει λίγο περισσότερο τη παράσταση εξαιτίας του βλακώδους-αστείου ύφους του σε ορισμένες σκηνές και της ιδιαίτερης νότας που προσέδωσε γενικότερα στον ήρωα.

Η ταινία, ουσιαστικά, κλείνει το μάτι στις ιστορίες των αδερφών και προσφέρει ένα ευχάριστο δίωρο στο κοινό, χωρίς όμως να το προκαλεί να την επιλέξει και δεύτερη φορά.